Traditioneel heeft elke Advent week een eigen thema: Hoop, Vrede, Vreugde, en Liefde.

De 1^e advent staat in het teken van Hoop.

 

“Almaar onvervulde hoop maakt ziek, vervulde hoop is als een levensboom" Spreuken 13:12

“Hij is gekomen om aan verslagen harten hoop te bieden” Jesaja 61:1

 

Levende Hoop voor verslagen harten

‘Ik hoop het maar…’ we verzuchten het allemaal wel eens. Meestal gaat het dan om een zorgelijke situatie, waarvan we hopen dat het beter gaat worden.

Hoop is iets moois. We zijn graag hoopvolle mensen. En tegelijk is er iets geks mee. Want als het leven volmaakt was, zouden we geen hoop kennen. Hoop bestaat omdat gebrokenheid bestaat. Als op een dag alles helemaal goed komt, zal er veel Vreugde, Vrede en Liefde zijn. Maar de Hoop is dan niet meer nodig.  

Hoop is juíst voelbaar en zichtbaar midden in pijn, verdriet, en worsteling. Als alles goed gaat valt er immers niet zoveel te hopen. Aan de andere kant, trekt ook de hopeloosheid aan ons, juíst in de moeilijke momenten. Vertwijfeling of het ooit nog wel goed gaat komen, wanhoop of je dit wel dragen kunt.

Je weet pas echt hoe volhardend je hoop is, als de hopeloosheid aan je trekt. Maar waar is je hoop op gebaseerd?

Hoop je op toeval? Vandaag heb ik pech, hopelijk gaat het morgen beter.

Hoop je op anderen? Als ze het zouden begrijpen… als hij verandert… als zij me helpt…

Hoop je op jezelf? Morgen pak ik het anders aan, volgende keer ga ik het beter doen.

Ik denk dat je al die soorten hoop wel kent. En ik vermoed ook dat je meermaals in het lot, in anderen en in jezelf teleurgesteld bent...

In de Bijbel is alle hoop gericht op een Persoon. Iemand die groter is dan heel mijn situatie. Iemand die altijd goed is, altijd liefdevol, altijd trouw. In de Bijbel gaat hoop over 'hopen op de Heer'.  Je weet wie Hij is, en dus verwacht je je hulp van Hem. 

(als je meer bijbelteksten over hoop wilt lezen, kijk dan hier eens: https://dailyverses.net/nl/hoop )

We leven in deze weken toe naar Kerst. Misschien kijk je ernaar uit, er kunnen ook allerlei redenen zijn waarom je er tegenop ziet. Het nieuws van Kerst is dat God zelf als kwetsbaar mens naar ons toe kwam 'om aan verslagen harten hoop te bieden.' Alleen al de erkenning, dat Hij ziet hoe verslagen onze harten soms zijn, vind ik troostend.  Hij heeft ons 'levende hoop' gegeven (1 Petrus 1:3). Lévende hoop, want deze hoop is verbonden aan een levend Persoon, die heel dichtbij wil komen. Immanuel, God mét ons. Dat 'met' betekent zoveel!

God dichtbij jou. God aan jouw kant. God naast jou. God in jou. God samen met jou. Door alles heen.

Sinds die eerste kerst, is die levende hoop voor jou en mij beschikbaar. Ook als je hart verslagen is.

Natuurlijk mag je hopen op betere omstandigheden. Hopen op een betere gezondheid. Hopen op een oplossing op je werk. Hopen dat het goed gaat met je kinderen. Maar als er Iemand is, op Wie je hoopt, en aan wie je al die dingen waar je op hoopt, kunt en durft toevertrouwen, geeft dat rust. Veel meer rust dan wanneer je hoopt op een gunstig toeval of op eigen kracht.   

Als jij hoopt of verlangt, ben je je dan bewust waar je je hoop op bouwt?

 

Een Onbekommerd Ommetje en een Oefening in Hoop:  

Kleed je warm aan, ga naar buiten, en zoek een plekje met wat groen en bomen. Ga met je aandacht naar je voeten, voel de kracht in je benen. Haal een paar keer diep en rustig adem. Voel de buitenlucht op je gezicht. Luister welke geluiden je hoort. Kijk aandachtig om je heen.

Wandel langzaam, mijmerend over de vraag: waar hoop ik op? Waarin verlang ik naar verandering, naar heling, naar een oplossing? Voor mezelf of voor iemand anders? 

Kijk of je kleine voorwerpen kunt vinden (bijv. een takje, steentje, eikel, veertje) als symbool voor de drie belangrijkste verlangens die jij op dit moment hebt. Dat kan een verlangen zijn voor jezelf, voor een dierbare, of voor de wereld.

Benoem voor jezelf de betekenis van de voorwerpen: ik verlang naar… ik hoop op…

Sta stil. Leg de voorwerpen in je handen, met open handpalmen naar boven. Hef je geopende handen omhoog en vertrouw je verlangens toe aan God. Zeg daarbij:

‘Ik leg mijn hoop op … in Uw handen. Ten diepste hoop ik op U.’

Herhaal dit voor elk van de drie dingen die je hoopt.

Haal nog een paar keer rustig en bewust adem. Kijk om je heen.

Zie je of hoor je iets dat je opvalt? Blijf er even bij met je volle aandacht. Heeft wat je ziet of hoort je iets te zeggen? Is er een gedachte die bij je opkomt? Blijf er even bij stilstaan. Als er niets opvalt of in je opkomt, is dat ook goed! Ontvang eenvoudig de rust van dit moment als een geschenk.

Spreek in jouw woorden je dank uit voor Zijn aanwezigheid. En loop dan weer verder, de rest van je dag in.

 

***

Je kunt de voorwerpen terugleggen in de natuur, met de woorden, ‘ik geef mijn hoop/verlangen terug aan U’. Maak eventueel een foto.

Of je neemt ze mee naar huis en geeft ze daar een plekje, bijv. bij je advent kaarsen. Als een situatie je raakt, kun je dit weer vasthouden en opnieuw aan God geven: ‘ik leg mijn hoop in Uw handen, ik hoop op U’.

Kies wat passend voelt voor jou.

 

***

 

Ik zou het erg leuk vinden als je me laat weten hoe je deze oefening hebt ervaren, tof als je me een berichtje stuurt!