Vandaag was ik niet zelf de coach, maar hielp een collega mij mijn onrust te verkennen. Ik raakte opnieuw onder de indruk hoe krachtig de spiegelwerking van de natuur is, en hoeveel mijn lichaam aan mij uit wil leggen, als ik eindelijk luister.
Vanmorgen vergeleek ik mijn hoofd met een mierenhoop. Als ik mijn ogen sloot, voelde ik ze achter mijn ogen krioelen: gedachten die alle kanten op wilden, die ik niet uit kon zetten. Mensen zeggen wel eens dat ze geen inspiratie hebben om regelmatig te bloggen of te posten op social media. Daar herken ik me totaal niet in. Ik voel me eerder een ontplofte ideeënbom. Mijn uitdaging is meer te selecteren, lijn aan te brengen, begrenzen. Maar problematisch is vooral dat ik de hele tijd ‘aan’ sta.
Stiltewandeling in de natuur? Mijn mierenhoop wriemelt non-stop: ideeën, mooie plaatjes, nieuwe plannen en projecten… en levert daarnaast ook nog kritiek op me omdat ik ‘niet in het hier en nu ben’. De rust is ver te zoeken, hoe vredig het er van buiten ook uit ziet.
Ik heb wel in de gaten dat die drukke mieren me weg proberen te houden bij de eigenlijke bron van mijn onrust. Hoe drukker ik ga denken, hoe meer signaal dat er een laagje dieper iets anders aandacht nodig heeft. Toch houdt iets me tegen om dit gevoel te onderzoeken, en raak ik juist nog meer de weg kwijt in dat drukke hoofd.
Vandaag was ik zelf niet de coach, maar hielp een collega mij mijn onrust te verkennen.
Ik kan hier het lange verhaal van mijn gedachten vertellen, met veel uitleg over hoe en waar het door komt, het wie, wat, waar, waarom. Dat is het 'hoofd-verhaal'.
Het kortere en echtere verhaal van mijn gevoelens, behoeften en verlangens ligt daaronder, een laagje dieper. Dat is het verhaal van mijn hart, het weten van mijn lichaam.
Stap voor stap pelden we het af: onzekerheid, twijfel, behoefte aan controle, niet-weten-hoe…
En nog een laagje dieper: behoefte aan verbinding, behoefte om te spelen zonder prestatiedruk, angst voor afwijzing, verlangen naar liefde en veiligheid.
En dan het bevrijdende ervaren dat ik zelf die angst gerust kan stellen, het kind in mij toestemming kan geven om te spelen, en dat ik wéét dat ik geliefd en genoeg ben.
Het lange verhaal, met veel uitleg, is het verhaal van je hoofd. Het verhaal van je gevoelens, behoeften en verlangens ligt een laagje dieper. Dat is het verhaal van je hart, het weten van je lichaam.
Ik raakte opnieuw onder de indruk hoe krachtig de spiegelwerking van de natuur is, en hoeveel mijn lichaam aan mij uit wil leggen, als ik eindelijk luister.
De spanning rond mijn hartstreek, het dichtgeknepen gevoel in mijn keel, mijn wriemelende volle hoofd en de flitsen achter mijn ogen… ze hadden allemaal hun eigen boodschap voor mij.
En ook de brandnetelwildernis, een dode boom en het spiegelende water met waterlelies, vertelden mij waar ik van binnen naar keek en wat ik nodig had.
Na afloop voelde ik mij alsof er in mijn hoofd ruimte was gekomen voor dat spiegelende meertje. De mieren waren weg gemarcheerd of deden een middagdutje. Mijn keel voelde weer ruim en open, mijn hartslag was rustig.
Rustig, ontspannen en open. Ik bèn er weer.
Misschien vind je het maar vaag klinken. Het is ook best moeilijk uit te leggen.
Beter kun je het zelf ervaren! Als iets in mijn verhaal je raakt of nieuwsgierig maakt, overweeg dan eens een afspraak te maken voor een gratis kennismakingswandeling. Ik ontmoet je graag!
Reactie plaatsen
Reacties