Als je bij mij een coachtraject volgt, beginnen we het gesprek nooit meteen met 'Het Probleem'. Nee, we beginnen bij JOU. Beter gezegd: 'jij begint bij jou'...
Elke sessie begint met een rustige wandeling. We praten nog niet, ik vraag je alleen af en toe je aandacht te verplaatsen. Aandacht voor hoe je lichaam voelt, en hoe je ademhaling is. Checken of er ergens spanning is, en die rustig loslaten, of gewoon opmerken dat het er is. En vervolgens aandacht voor waar je bent: wat je ruikt, hoort, voelt en ziet om je heen, in de natuur. Inzoomen op details, uitzoomen op het landschap. Langzaam, relaxed en nuchter.
Daarná gaan we pas in gesprek over wie je bent en over datgene waar je in het coachtraject een oplossing voor zoekt.
Het effect? Vaak verzucht iemand verwonderd: 'het lijkt wel alsof ik ineens geen probleem meer heb'... Dat is natuurlijk niet zo. Maar je hebt het wél even in een ander perspectief geplaatst. Je kijkt er nu naar vanuit de kracht en ontspanning die je voelt in je lichaam, en in de ruimte en rust van de natuur.
Daardoor staat 'Het Probleem' niet meer als allesomvattend met hoofdletters vooraan in je gedachten. En als je probleem wat kleiner lijkt, wordt het minder spannend om ernaar te kijken en heb je meer vertrouwen dat je er iets aan kunt veranderen.
Dat wisselen van perspectief komt vaker terug in je traject. Als je je situatie hebt uitgebeeld, bijvoorbeeld. Kijk er eens van een andere kant naar. Hoe ziet het er dan uit? En als je een boom ziet die symbool staat voor jouw doel: ga er eens heel dichtbij staan. Hoe is het om daar te zijn? Of de obstakels die je ziet, op weg naar je verlangen: zijn ze ècht zo groot?
Wij zijn geneigd de dingen waar we last van hebben van heel dichtbij te bekijken. Logisch: je zit er middenin, en je brein draait overuren wat je ermee aan moet. Van zo dichtbij bekeken, lijkt je Probleem héél groot. Een andere reactie is dat je het juist negeert en afleiding zoekt. Dan sta je er met je rug naar toe, maar het kost je veel energie om te doen alsof het er niet is. Je kijkt weg bij het Probleem, maar het voélt nog steeds heel groot en ongemakkelijk, daar ergens in je achterhoofd of in je buik.
Logisch dat dan je verlangen onbereikbaar ver weg lijkt. Grote kans zelfs dat je je verlangens niet eens kent! Je hebt nog niet nagedacht over wat je wèl graag wilt - je bent er alleen heel druk mee Het Probleem weg te werken of weg te wensen.
Voor de duidelijkheid: jouw probleem is reëel. Dat ga ik niet ontkennen of bagatelliseren! Meestal heb je dat zelf al heel lang gedaan, voordat je de stap zet naar een coach...
En tegelijk ben je zoveel méér dan je probleem. Er zijn dingen die wèl goed gaan: wat heb je daarvoor ingezet? Je hebt levenservaring, eerdere successen. Je hebt talenten en kwaliteiten, kèn je die van jezelf? Je hebt sociale steun, innerlijke kracht, de moed om een coachtraject aan te gaan! Je hebt ook verlangens en wensen: hoe zien die er uit, kleur ze eens in, wat zijn de details?
Wanneer je wisselt van perspectief, geeft dat vertrouwen - of mínstens hoop.
En hoop is een ontzettend krachtige motor voor de verandering die je wenst.
Zelf eens ervaren hoe het is om in de natuur vanuit een ander perspectief te kijken naar jezelf en datgene wat jij lastig vindt? Stuur me een berichtje voor een gratis kennismakingswandeling!
Reactie plaatsen
Reacties